راه‌نجات

هاشم پدر عبدالمطلب،اسمش،عمرو العُلیَ.به او‌هاشم گویند،
لانه کسرالخبز وفتّه وبلّه بالمرق فجعله ثریداً،
ویا اینکه چون صدای شکستن استخوان حیوان برای اطعام به مردم،از خانه او ،می‌آمد.
هاشم از ماده هشم،به معنای خورد کردن استخوان است،هاشم وعبد الشمس دو برادر دو قلو هستند،که بعد از تولد آنها را از هم جدا کردند،‌هاشم در غزّه فوت کرد و در همانجا دفن گردید.
سفینه البحار،ج۱،ص۲۴.

داستان حبّابه والبیه که ماهی خریده بود،روی عن ابی عبدالله
علیه السلام :ان حبّابه الوالبیه مرّت بعلی علیه السلام ومعها
سمک ،فیها جریّه فقال:ما هذا الذی معک:قالت سمک ابتعته
للعیال،قال:نعم،زاد العیال السمک،ثم قال:وما الذی معک؟
قالت:اخی اعتلّ من ظهره فوصف له اکل جرّی،فقال:یا
حبابه،انّ الله لم یجعل الشفاء فیما حرّم،.....وقالت:استغفر
الله من حملی هذا.

از امام صادق علیه السلام نقل شده که هر گاه خواستی حدیثی از ما نقل کنی وشیطان باعث فراموشی آن شد،بگذار دست خود را بر پیشانی خود وبگو:صلَّی اللهُ عَلی محَمَّدِِ وآلِهِ اللهُمَّ اِنِّیِ اَسئَلُکَ یا مُذَکِّرَ الخَیرِ وَ فاعِلَهُ و الآمِرَ بِهِ ذَکِّرنِی ما اَنسانِیهِ الشَیطانُ.
*بعد از نماز صبح قبل از آنکه حرف بزند بگوید:یا حَیُّ یا قَیُّومُ فلا
یَفُوتُ شَیئاً عِلمُهُ ولا یَئُودُهُ،_مفاتیح ،ص۸۷۲.

سوره تغابن/۱۱ومن یومن بالله یهد قلبَه
آیه شریفه میفرماید:هر کس ایمان به خدا داشته باشد، خدا قلب ودل اورا هدایت میکند ،ودر بن بستهای زندگی متحیر می‌ماند، وراه راست ودرست ره او نشان داده میشود،

وقتی منطقه یهودی نشین بنی قریظه به محاصره پیامبر وسپاه اسلام درآمد،بنی قریظه به پیامبر پیشنهاد دادند که ابو لبابه را به نزد آنان بفرستد تا با او مشورت کنند،وقتی ابولبابه به نزد بنی قریظه آمد ،یکی از اسرار جنگی را فاش کرد وبا اشاره به گردن خود به بنی قریظه فهماند که اگر تسلیم هم بشوند ،همه کشته خواهند شد،ابولبابه متوجه اشتباه خود شد واز همانجا به سمت مسجد النبی آمد،وخود را به ستون بست، وتوبه کرد،خداوند آیه ۱۳۴ سوره آل عمران را در این رابطه نازل کرد ومژده قبول توبه او را داد،ابولبابه به شکرانه این نعمت وبا اجازه پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم،ثلث مال خود را صدقه داد.

اِن کانت غیر ماکوله،اصلاً او عادهً والغرض الاهمِ غیر الاکل کالفیل والخیل والبغال، والحمیر،لم تُذبَح وان حرُمَ لحمُها علی الاقوی،بل تُخرج من بلد الواقعه الی غیره قریباً کان ام بعیداً علی الفور.
ودر وطئ با حیوان ماکول اللحم،لا فرق فی الموطوء بین الذکر والانثی ولابین وطئ القبل والدبر.(اللمعه ج۳،ص۲۹۹).